دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. masadi@rihu.ac.ir
چکیده: (2058 مشاهده)
مفهوم راسخان در علم در آیه 7 آلعمران و نسبت آنان با علم تأویل در میان عالمان اسلامی با دیدگاههای مختلفی همراه بوده و بطور خاص متکلمان مسلمان در تأویل کلامی متشابهات قرآن، رویکردهای متفاوتی داشتهاند. در این مقاله به روش تحلیل کیفی گفتمان، پس از طرح مسأله، با تکیه بر دیدگاهی تشکیکی در معناشناسی راسخان بهلحاظ سلبی و ایجابی در آیه 7 فوق که در رویکردهای گذشته به ندرت مطرح شده، روش تأویل کلامی متشابهات جستجو شده و فتحبابی در اصول کلی تأویل آنها صورت گرفته است. بر این اساس از بعد سلبی سه اصل: تنزیه الهی از توهّمات انسانی و تنزیه ساحت الهی در ذات و فعل از قبائح عقلی و نفی تشبیه عوالم غیبی و فرامادی به عوالم حسی و مادی مورد اشاره قرار گرفته و از بعد ایجابی نیز پنج اصل: فهمپذیری متشابهات، نقش راهگشای دلالتهای قرآنی به مثابه محکمات، نقش روشگذارانه روایات، تأکید بر اصول عقلیبرهانی و نهایتاً توجه به نکات اصیل ادبی و لغوی مطرح شده است.
As`adi M. The Method of Theological Hermeneutic of the Quranic Allegoricals, Mutashabihat, with Giving Inspiration Based on the Concept of Those Firmly Grounded in Knowledge, Rasikhuni fi `l Ilm. ANDISHE-NOVIN-E-DINI A Quarterly Research 2020; 16 (60) :19-30 URL: http://andishe.maaref.ac.ir/article-1-1177-fa.html
اسعدی محمد. درآمدی بر روش تأویل کلامی متشابهات قرآن با الهام از مفهومشناسی راسخان در علم. اندیشه نوین دینی. 1399; 16 (60) :19-30