|
اهمیت التفات به وجود در معناداری زندگی
|
محمد مشکات   |
| دانشگاه اصفهان |
|
|
چکیده: (1952 مشاهده) |
بدون التفات به وجود، هیچ‌‌گاه نمی‌توان به نظریه قابل دفاع و معقولی برای معناداری زندگی دست یافت. از آنجا که در فلسفه اسلامی و غرب، صدرا و هیدگر کانون تفلسف خود را وجود قرار داده‌اند، این تحقیق فرض یادشده خود را در حوزه تفکر این دو فیلسوف بررسی کرده است. از سوی دیگر، در بیشتر قرن بیستم، ایده رایج در حوزه معناداری، نظریه شخص‌گرایی بوده است و امروزه نیز نظریه‌پردازان معناداری، عین‌گرا هستند. بنابراین پیش از استنطاق از دو فلسفه صدرا و هیدگر، به این دو گرایش غالب نظر شده است تا مشخص شود بی‌التفاتی به وجود در حوزه نظریه‌پردازی معناداری، در یک تجربه بیش از یکصد ساله چه پیامدهایی داشته است و با تبیین ضرورت التفات به وجود به حکم تجربه، راه برای تأمل در حکمت متعالیه صدرا و اندیشه‌های هیدگر در این زمینه هموارتر گردد. دغدغه این دو فیلسوف دقیقاً همان چیزی است که نظریه‌های طبیعت‌گرا از آن غفلت کرده‌اند؛ یعنی التفات هستی، نسبت انسان با آن، امکانات وجودی انسان بر مبنای التفات به هستی و رابطه فعلیت امکانات انسانی با معناداری زندگی او.
|
|
| واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: طبیعت‌گرایی شخص‌گرا، طبیعت‌گرایی عین‌گرا، وجود، خلافت الاهی، دازاین، اگزیستانس، اصالت |
|
|
متن کامل [PDF 293 kb]
(516 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1398/9/30 | پذیرش: 1398/9/30 | انتشار: 1398/9/30 | انتشار الکترونیک: 1398/9/30
|
|
|
|
|
|
