اعتقاد به رجعت در دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی، براساس دلایل نقلی اثبات میشود؛ اما این دو شخصیت بزرگ، با استفاده از روش عقلی نیز به اثبات اصل و چگونگی رجعت پرداختهاند. علامه طباطبایی با توجه به نظام معنایی آیات و روایات، رجعت را یکی از مراتب ظهور حق در هستی میداند که خود، امری مبتنی بر دلایل عقلی است؛ اما امام خمینی علاوه بر پذیرش اصل رجعت براساس دلایل نقلی، کیفیت رجعت را با پیشفرض ترتب عوالم هستی و تناظر آن مراتب با مراتب نفس و نیز با تبیین جایگاه تکوینی نفوس انسانیِ مشمول رجعت در تعبیر تمثّل ملکی نفوس، اثبات کرده است. بنابراین اصل رجعت در دیدگاه دو حکیم بزرگ، هم با روش کلامی و تفسیری و هم با روش فلسفی و عرفانی، در دو زمینه هستیشناسی و انسانشناسی ـ که هر دو در سیطره حقیقت توحید قرار دارند ـ اثباتپذیر است و این عقیده اختصاصی امامیه، علاوه بر مبانی و دلایل نقلی، دارای مبانی و دلایل عقلی نیز هست.
Sarvarian H. The Meaning and Rationality Raj`at from Allameh Tabatabaei and Imam Khomeini’s Viewpoints Based on Monotheistic Ontology and Anthropology. ANDISHE-NOVIN-E-DINI A Quarterly Research 2016; 12 (44) :129-142 URL: http://andishe.maaref.ac.ir/article-1-358-fa.html
سروریان حمیدرضا. معنا و عقلانیت «رجعت» در دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی مبتنی بر هستیشناسی و انسانشناسی توحیدی
. اندیشه نوین دینی. 1395; 12 (44) :129-142