مقایسه تطبیقی نظریه محقق طوسی و علامۀ حلّی در معاد جسمانی با نظریه شبیهسازی
|
حسن دوست محمدی 1، محمد جواد دانیالی1 |
1- دانشگاه سمنان |
|
چکیده: (4778 مشاهده) |
مهمترین چالش معاد جسمانی که از طرف برخی از فیلسوفان الهی مخالف، مطرح شده، این است که بدنِ مادی، چون جسمانی است، چگونه میتواند پس از جدایی از روح، بعینه دوباره محشور شود و همان روح به او بازگردد؟ آبا بازگشت عین بدن، در قیامت، مبتلا به شبهات فلسفی، مانند شبهۀ آکل و ماکول، حشر انسان عظیم و ...، نمیشود؟ ما در این مقاله، سعی خواهیم کرد با روش تحقیقِ بنیادی، توصیفی و پس از بررسی نظریات سهگانه (عینیت، مثلیت و نظریۀ ملاصدرا) پیرامون معاد جسمانی و انطباق آنها با قرآن و روایات، ثابت کنیم که نظریۀ محقق طوسی و علامه حلی، تحت عنوان بازگشت اجزاءِ اصلی بدن، علاوه بر انطباق با نظریۀ شبیهسازی، با برخی از ظواهر آیات و روایات نیز تطبیق دارد. بنابراین، بدن انسان در قیامت، میتواند عینِ بدن دنیوی باشد، بدین نحو که از جزء اصلی بدن دنیوی که همان DNA است، چیزی باقی میماند که در آخرت، محشور شده و بدن اخروی انسان، از آن تشکیل میشود.
|
|
واژههای کلیدی: معاد جسمانی، نظریه شبیهسازی، خواجه نصیرالدین طوسی، علامه حلّی. |
|
متن کامل [PDF 273 kb]
(1127 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم دریافت: 1396/8/29 | پذیرش: 1397/4/30 | انتشار: 1397/7/21 | انتشار الکترونیک: 1397/7/21
|
|
|
|