دربارهء ماهیت ایمان و ارتباط آن با عقل میان متکلمان اسلامی و مسیحی از دیر زمان تاکنون همواره اختلاف رأی و نظر بوده است که مبنای نحله‌های‌ فکری و رفتاری قرار گرفته است:گروهی از متکلمان مسیحی و شماری از متکلمان اسلامی مانند اشاعره میان ایمان و عقل نگاه بیگانگی دارند.گروهی‌ دیگر ماهیت ایمان را معرفتی و عقلانی دانسته و باورهای ایمانی را قابل‌ استدلال می‌دانند.غالب متکلمان شیعی تدبر و تأمل استدلالی در ایمان را ضروری شمرده و در کتاب‌های کلامی خود بحثی با عنوان«وجوب النظر»را مطرح نموده‌اند.تضاد و بیگانگی که بین دین و عقل در مسیحیت دیده‌ می‌شود،فرایند تحریفی است که در مسیحیت به وجود آمده:درست برخلاف‌ اسلام که رابطهء تنگاتنگی بین عقل و ایمان قائل است،تا جایی که قرآن‌ انسان را به تعقل تشویق نموده و عقلانیت ایمان را ستوده است.اعتقاد بر آن‌ است که ایمان‌های مقلدانه که پشتوانهء استدلالی ندارند،علاوه بر اینکه متزلزل‌ بوده،تضمینی برای پایبندی عمل به متعلقات آنها نیز وجود ندارد.