اندیشمندان امامیه در تعریف جایگاه امامت، از سه شیوه عمده بهره جسته‌اند که از آن به گونه‌های حدیثی، کلامی و فلسفی نام برده‌ایم. گونه حدیثی، مستند به احادیث اهل‌بیت، به‌ویژه کلام امام رضا× است. گونه کلامی که نظر مشهور علما است، عبارت است از «الامامه رئاسه عامه فی أمور الدنیا و الدین» که مورد پذیرش اهل‌سنت نیز می‌باشد. گونه سوم که رویکردی نقادانه به تعریف مشهور دارد، تلاش می‌کند حقیقت جایگاه امامت را تبیین کند و بر ویژگی‌هایی مانند: «خلافت الهی»، «ولایت مطلقه»، «منصب الهی» و «انسان کامل» بودن امام تأکید می‌کند.