|
تأملی برنظریات ابن سینا و خواجه نصیرالدین طوسی در علم واجب تعالی به جزئیات
|
بهادر مهرکی1   ، ابراهیم رستمی2 |
1- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شیراز. dr.b.mehraki@gmail.com
2- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شیراز.(نویسنده مسئول) rostamiebrahim67@gmail.com |
|
|
چکیده: (3510 مشاهده) |
| پرسش اصلی جستار حاضر این است که: وجوه اشتراک و افتراق رویکرد ابن‌سینا و خواجه نصیر درباره علم خداوند به امور جزیی چیست؟ و این دو حکیم تا چه اندازه توانسته‌اند پاسخگوی حلّ مسئله باشند؟ مطابق یافته های پژوهش، شیخ الرئیس با استناد به اصل علّیت و صورمرتسمه به اثبات و تبیین علم خداوند به جزئیات می پردازد اما خواجه طوسی با طرح اشکالاتی بر سخنان ابن‌سینا در خصوص علم خداوند به امور جزیی و متغیر، نظریه دیگری را ارائه می‌کند؛ به اعتقاد خواجه، علم خداوند به مجردات به وجود خاص خارجی و به مادیات، به صور آنها در عقول تعلق می‌گیرد. از مهمترین نتایج پژوهش حاضرکه به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده آن است که: ارائه این نظریات علیرغم اینکه از اثبات علم تفصیلی که عین ذات خداوند باشد، ناتوان بود؛ امّا زمینه را برای دستیابی فیلسوفان بعدی مانند شیخ اشراق در تبیین علم خداوند در مقام فعل فراهم کرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: علم الهی، صور مرتسمه، عقول، امور مادی و متغیر، علم به جزیی بنحو ثابت |
|
|
متن کامل [PDF 271 kb]
(685 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1397/3/19 | پذیرش: 1399/4/14 | انتشار: 1399/4/14 | انتشار الکترونیک: 1399/4/14
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
