هادی فنایی،
دوره ۳، شماره ۱۰ - ( پائیز ۱۳۸۶ )
چکیده
محدودیت و نقص معرفت بشری و عدم تأمین سعادت جامعه انسانی در صورت ابتناء اخلاق بر معرفت بشری، جایگاه دین و نیاز اخلاق به آن را روشن می‌سازد. قداستبخشی به گزارههای اخلاقی، تأیید و تحکیم ضمانت اجرایی دستورات اخلاقی و ارایه اسوههای اخلاقی، ابعاد مختلف این وابستگی است. نظام اخلاقی حاصل از تعامل دین و اخلاق، مبتنی بر هستی‌شناسی و انسان‌شناسی دینی است و بر این اساس است که جهان با اراده و تدبیر خدای حکیم و علیم اداره می‌شود و انسان هم موجودی است که هستی او با مرگ پایان نمییابد و چگونگی رفتار و خلق و خوی او حیات ابدی وی را شکل می‌دهد. بر اساس این نوع جهان‌بینی و انسان‌شناسی، اخلاق می‌تواند زمینه سعادت جامعه بشری در زندگی دنیوی و اخروی را تأمین کند و انسان را به سرمنزل مقصود برساند.
.jpg)
.png){kind=logo}
