[
صفحه اصلی
]
[
Archive
]
[ English ]
بهار
برگشت به فهرست مقالات
برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی اجتماع دو قادر بر یک مقدور از دیدگاه معتزله و امامیه
سید حسن قاضوی
1
،
حمید ملک مکان
2
،
سید محمد قاضوی
3
1- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه تهرانshghazavi@ut.ac.ir
2- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه تهران (نویسنده مسئول) H.malekmakan@ut.ac.ir
3- دانشجوی دکتری فلسفه اسلامی دانشگاه باقر العلوم قم Qazavy.7626@chmail.ir
چکیده:
(96 مشاهده)
در این پژوهش با روش تحلیلی ـ توصیفی به مسئله اجتماع دو قادر بر یک مقدور از دیدگاه معتزله و امامیه پرداخته می شود و استطاعت و قدرت خداوند و انسان نیز مورد کاوش قرار می گیرد. یافته های تحقیق نشان می دهد؛ معتزله و از جمله عبدالجبار در عین اعتقاد به تقدم استطاعت انسان بر فعل، به قدرت خداوند نیز نسبت به جمیع ممکنات معتقدند. اما در تعارض میان قدرت خداوند و قدرت انسان نسبت به یک فعل، تنها انسان را قادر دانسته و به تفویض گرایش پیدا کردهاند. در امامیه، برخی از متکلمین نخستین (از اصحاب ائمه علیهم السلام ) هم خداوند و هم انسان را قادر میدانند. بدین صورت که استطاعت انسان مشروط به سلامتی اعضا و جوارح و صحت جسم است و تحقق فعل وابسته به سبب وارد ـ از سوی خداوند ـ می باشد. برخی همنوا با معتزله و برخی نیز از اقوی بودن قدرت خداوند سخن گفتهاند. متکلمین معاصر با طولی دانستن قدرت انسان، هم از قدرت خداوند و هم از قدرت انسان دفاع کردهاند.
واژه‌های کلیدی:
امامیه
،
معتزله
،
اجتماع دو قادر
،
قدرت
،
استطاعت
،
مقدور واحد
نوع مطالعه:
پژوهشي
|
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/3/3 | پذیرش: 1399/12/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1399/12/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
برگشت به فهرست مقالات
برگشت به فهرست نسخه ها
Persian site map -
English site map
- Created in 0.11 seconds with 30 queries by YEKTAWEB 4286
