|
بررسی انتقادی ارتباط معنائی «دعا» و «خواستن» در آموزه‌های اسلامی و قانون جذب
|
هاشم قربانی   |
| استادیارگروه معارف اسلامی ره؛ qorbani@ISR.ikiu.ac.ir |
|
|
چکیده: (1709 مشاهده) |
| در این جستار به روش تطبیقی و با تحلیل مؤلفه‌های ارتباطی، محتوائی، باورمندی، انگیزشی و گرایشی دعا، به تمایز «دعا» در فرهنگ اسلامی با «خواستن» در قانون جذب پرداخته می‌شود. دعا استوار بر مؤلفه‌هائی است که خواستن و ایمان از ارکان آن است، اما مهمترین مفهوم در قانون جذب خواستن است. یافته‌های پژوهش، عمدتاً ناظر بر ناهم‌سانی یا ناسازواری دعا / خواستن و ایمان / باور، در اسلام و قانون جذب است. دعا، بر بنیادهای وجودشناختی واقع‌گرایانه و قابل دفاع به لحاظ عقلانی استوار است و به لحاظ معرفت‌شناختی، محتوائی ممتاز را پی‌جوئی می‌کند و هدف آن، ارتقای وجودی انسان است. نیاز فطری، فقر هستی‌شناختی، آگاهی‌زائی معرفت‌شناختی، عشق تعالی‌بخش و کمال‌خواهی وجودی و زندگی اخلاقی از بنیادها و لوازم دعا در اسلام محسوب می‌شود. اما در قانون جذب، هم از حیث وجودشناختی انتقادهای جدی بر بنیادهای «خواستن» قابل طراحی است و هم از لحاظ هدف و ابعاد کمال‌خواهی قابل دفاع نیست.
|
|
| واژه‌های کلیدی: دعا، خواستن، تعالی، آموزه‌های اسلامی، قانون جذب. |
|
|
متن کامل [PDF 350 kb]
(415 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/8/14 | پذیرش: 1399/1/25 | انتشار: 1400/4/23 | انتشار الکترونیک: 1400/4/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
