|
بررسی انتقادی ارتباط معنائی «دعا» و «خواستن» در آموزههای اسلامی و قانون جذب
|
| هاشم قربانی |
| استادیارگروه معارف اسلامی ره؛ qorbani@ISR.ikiu.ac.ir |
|
|
چکیده: (103 مشاهده) |
در این جستاربه روش تطبیقی و با تحلیل مؤلفههای ارتباطی، محتوائی، باورمندی، انگیزشی و گرایشی دعا، به تمایز «دعا» در فرهنگ اسلامی با «خواستن» در قانون جذب پرداخته میشود. دعا استوار بر مؤلفههائی است که خواستن و ایمان از ارکان آن است، اما مهمترین مفهوم در قانون جذب خواستن است. یافتههای پژوهش، عمدتا ناظر بر ناهمسانی یا ناسازواری دعا/خواستن و ایمان/باور، در اسلام و قانون جذب است. دعا، بر بنیادهای وجودشناختی واقعگرایانه و قابل دفاع به لحاظ عقلانی استوار است و به لحاظ معرفتشناختی، محتوائی ممتاز را پیجوئی میکند و هدف آن، ارتقای وجودی انسان است. نیاز فطری، فقر هستیشناختی، آگاهیزائی معرفتشناختی، عشق تعالیبخش و کمالخواهی وجودی و زندگی اخلاقی از بنیادها و لوازم دعا در اسلام محسوب میشود. اما در قانون جذب، هم از حیث وجودشناختی انتقادهای جدی بر بنیادهای «خواستن» قابل طراحی است و هم از لحاظ هدف و ابعاد کمالخواهی قابل دفاع نیست.
|
|
| واژه‌های کلیدی: دعا، خواستن، تعالی، آموزههای اسلامی، قانون جذب. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/12/19 | پذیرش: 1399/12/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1399/12/28
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
