|
تحلیل و بررسی نظریه علامه طباطبائی در مورد صفت تکلم خداوند
|
محمود صیدی1   ، محمدجواد پاشایی 2 |
1- استادیار گروه فلسفه دانشگاه شاهد
2- استادیار گروه فلسفه دانشگاه شاهد و مدرس معارف اسلامی (نویسنده مسئول). |
|
|
چکیده: (1119 مشاهده) |
| مسأله چگونگی رابطه صفات خداوند با یکدیگر و با ذات الهی از مسائل دیرینه در میان متفکران مسلمان بوده است. در این میان صفت کلام از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و دامنه بحث در مورد آن به قدیم یا حادث بودن قرآن کریم نیز کشیده شده است. ملاصدرا نظریه اشاعره در مورد قدیم بودن قرآن را مستلزم شرک و متعدد شدن موجودات قدیم و نظریه معتزله در مورد حادث بودن آنرا مستلزم ممکن و حادث بودن واجب الوجود دانست. ولی علامه طباطبائی با اعتباری دانستن کلام و سخن، اشکالاتی به نظریات حادث و قدیم بودن قرآن وارد نمود و با استفاده از همین اصل، اعتباری بودن و با نظر به احادیث و روایات شیعی به نقادی نظریه ذاتی بودن صفت کلام خداوند پرداخت. پژوهش حاضر در روی آوردی توصیفی تحلیلی به تبیین نظریه علامه طباطبائی در مورد فعلی بودن صفت کلام پرداخته و بر آن است که احادیث شیعی بر مدعای فعلی بودن صفت کلام دلالت نمی کنند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: صفت کلام، اشاعره، معتزله، ملاصدرا، علامه طباطبائی. |
|
|
متن کامل [PDF 293 kb]
(316 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1399/11/23 | پذیرش: 1400/8/20 | انتشار: 1400/9/13 | انتشار الکترونیک: 1400/9/13
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
