|
بررسی رویکرد متکلمان اسلامی به طبیعت و حرکت
|
محمد جعفر جامه بزرگی   |
| استادیار گروه فلسفه اسلامی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران jamebozorgi@irip.ac.ir |
|
|
چکیده: (413 مشاهده) |
مسئله حرکت در دو نظام فکری فلسفه و کلام اسلامی دو راه متفاوت را پیموده است. یک مسئله مهم در این میان، یافتن آن دسته از مبانی معرفتی، روشی و هستیشناسانهای است که به شکلگیری رویکرد خاص متکلمان به طبیعت و حرکت منجر شده است. مسئله مقاله این است که رویکرد متکلمان اسلامی به پرسش از طبیعت و حرکت چیست و مبتنی بر چه اصول و روشی است؟ طبق یافتههای مقاله از نظر آنان شناخت طبیعت همانا شناخت فعلالله و غایت آن معرفهالله است. بنابراین طبیعتشناسی، شناختی بالاصاله نیست بلکه شناختی آلی و نردبانی برای شناخت حق تعالی و تنزیه او از ماسوی است. معرفتشناسی سلبی متکلمان، زمینه اصلی باور به جسمانی بودن ماسوی الله و باور به جوهر فرد است. همچنین حرکت، امری واحد، متصل و تدریجی به معنای فلسفی آن نیست، بلکه برپایه نظریه جوهر فرد، اکوان اربعه و خلأ، حرکت امری گسسته و منحصر در حرکت انتقالی است. این مقاله به روش تحلیلی به مسئله پرداخته است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: اکوان اربعه، جوهر فرد، حرکت، خلأ، زمان، طبیعت |
|
|
متن کامل [PDF 250 kb]
(127 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1400/8/16 | پذیرش: 1401/12/2 | انتشار: 1401/12/6 | انتشار الکترونیک: 1401/12/6
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
