سه نگرۀ خداباوری، الحاد و لاادریگری با حجم انبوهی از مناقشات، در کانون مباحث فلسفه دین بوده و طرفداران هریک سعی در غلبه بر ادله مخالف و اثبات ادعای خود داشته و دارند. یکی از پیشزمینههای ضروری برای داوری بین این ادعاها، تعیین الگوی حاکم و مبنای ارزیابی است که قرینهگرایی، ایمانگرایی، معرفتشناسی اصلاحشده و رویکردهای مصلحتاندیشانه و عملگرایانه، نمونههایی از این معیارها بهشمار میروند. معرفتشناسی فضیلتمحور از رویکردهای نوین است که نقش فضایل عقلانی را در ارزش معرفتی باورها پررنگ میکند و راه اصابت باور را به صدق، برآمدن آن از فعالیت فضایل عقلانی میداند. درنتیجه برای ارزشسنجی معرفتی هر باوری باید کم و کیف بهکارگیری فضایل پیشگفته را در فرایند معرفتی عامل ردیابی کرد. این پژوهش با سیری کلی در گونههای رایج برای داوری بین خداباوری و الحاد و نیز گزارشی کوتاه از معرفتشناسی فضیلتمحور ـ به روایت لیندا زگزبسکی ـ درصدد نشان دادن ارزش معرفتی اعتقاد به خدا در مقابل عدم آن براساس رویکرد پیشگفته است.
Javadpoor G, Mobini M. Epistemic Arbitration between Theism and Atheism Based on Epistemic Virtue. ANDISHE-NOVIN-E-DINI A Quarterly Research 2014; 10 (38) :25-44 URL: http://andishe.maaref.ac.ir/article-1-452-fa.html
جوادپور غلامحسین، مبینی محمدعلی. داوری معرفتی بین خداباوری و الحاد براساس فضیلتگرایی معرفتی. اندیشه نوین دینی. 1393; 10 (38) :25-44