در نظریه عقلانیت و معنویت، نفی تعبد یکی از مؤلفههای اصلی است؛ هرچند که این مؤلفه، از توابع مؤلفه مرکزی این نظریه، یعنی عقلانیت با تفسیر پردازنده این نظریه است؛ در مجموع، این ویژگی، منتج غیر دینی بودن معنویت از منظر صاحب نظریه است. این نوشتار با استفاده از روش تحلیلی ـ پژوهشی و فارغ از التفات به انگیزهها و حواشی پررنگ صاحب نظریه، در ابتدا به معرفی مقصود نظریهپرداز از عقلانیت پرداخته و به تفصیل، به بررسی انتقادی اقسام سهگانه عقلانیت اقدام نموده است؛ آنگاه به تشریح و نقد دیدگاه نظریهپرداز در خصوص نفی تعبد اهتمام نموده است. به عقیده نویسنده مقاله، دیدگاه پژوهشگر محترم در نقد تعبد دینی، مبتنی بر برخی پیشفرضهای دیگر وی در خصوص عدم امکان مدلل نمودن عقائد دینی میباشد، که در این نوشتار، به نقد آنها توجه شده است؛ از سوی دیگر، فارغ از انتقادات مبنائی به برخی ابعاد دیدگاه وی، انتقادات درونساختاری مهمی را میتوان به دیدگاه وی طرح نمود. در نهایت، به نظر میرسد که تعبد مأخوذ در دین وحیانی، تعبد مدلل است و انتقادات این پژوهشگر محترم، وارد نمیباشد.
Seyyed Ahmad Ghaffari Qarahbagh S A. An Critical Study of the Theory of Rationality and Spirituality with Regard to the Component of Taabbud
. ANDISHE-NOVIN-E-DINI A Quarterly Research 2017; 13 (49) :157-170 URL: http://andishe.maaref.ac.ir/article-1-173-fa.html
غفاری قرهباغ سید احمد. تحلیل انتقادی مؤلفه تعبد در نظریه عقلانیت و معنویت. اندیشه نوین دینی. 1396; 13 (49) :157-170