جهت گیری اصلی این نوشتار این است که واپس گرایی قرن اول هجری و توقف تولید علم و رشد فرهنگی در آن مقطع را نشان دهد. ابتدا به تعریف سنت نبوی (ص) و ازش آن پرداخته ایم. سپس سنت ستیزی به عنوان رخداد تاریخی تلخی مطرح شده، نمونه هایی ارایه شده است. میدان داری مرتجعانه اهل کتاب در پگاه اسلام، اتفاق تلخ دیگری بوده که بدان توجه شده است. موضوعات مهم دیگری از قبیل دامن زدن به جعل حدیث، صحابه محوری، سبک شماری قرآن و رو کردن به داستان سرایی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. بخش دیگر این مقاله به توجی هات ناروا در مورد سنت ستیزی در سده اول و پاسخ به آنها اختصاص یافته است. درباره نهی از تدوین حدیث به تفضیل سخن رفته به احادیث آن پاسخ داده ایم. علل حقیقی سنت ستیزی از قبیل وفا داری به سنت های قبیلگی، قدرت طلبی، رقابت های تاریخی و جاهلی و... نیز تبیین شده اند.