1- دانشجوی دکترای ادیان وعرفان، دانشکده الهیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران ایران و مدرس معارف اسلامی. mahbube.sadegh70@gmail.com 2- دانشیار ادیان وعرفان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران. و مدرس معارف اسلامی. (نویسنده مسئول) hajebrahimi@srbiau.ac.ir
چکیده: (756 مشاهده)
در دو مذهب تشیع و پروتستان، ایمان مهمترین عامل نجات است، لذا مسئله تحقیق پیشرو این است که آیا در این دو مذهب، عمل انسان نیز به اندازۀ ایمان برای نجات اهمیت داشته و اهمیت عمل در تعیین مراتب و کمال ایمان است یا در رسیدن به نجات؟ در مذهب شیعه، این مسئله، ابتدا درجریان شکلگیری فرقه خوارج مطرح گشت. سپس این مسئله در بین مرجئه، معتزله و شیعیان ادامه یافت. این پژوهش با روش تحقیق تطبیقی ـ مقایسهای به بررسی جایگاه عمل در نجات از دیدگاه دو مذهب شیعه و پروتستان میپردازد. دستاورد تحقیق نشان میدهد که نجات در مذهب پروتستان در ابتدا و غالباً به معنای رهایی از گناه اولیه و سپس رهایی از خلود در دوزخ است، اما در مذهب شیعه با توجه به آموزه پاکی اولیه، نجات تنها به معنای رهایی از خلود در دوزخ است. اما درهر دو مذهب، عمل از لوازم ایمان و موجب کمال آن بوده، ولی برای رسیدن به نجات، اطمینان بخش نیست و نمیتوان به آن تکیه کرد.
Safayi Sadeq M, Haj Ebrahimi T. The Place of Action in Human Salvation in Protestant and Twelver Shiites. ANDISHE-NOVIN-E-DINI A Quarterly Research 2022; 18 (69) :85-112 URL: http://andishe.maaref.ac.ir/article-1-1914-fa.html