|
هویت طرق داوری درباب حقیقت وحی و خصوصیات آن
|
| رضا حاجی‌ابراهیم |
|
|
|
چکیده: (2267 مشاهده) |
پذیرشِ نظریه لوح سفید و «اصالهالحسّ» (به معنایی اعم از حسّ ظاهری و باطنی) در حوزه آگاهی‌های تصوری، و قبولِ «اصالهالعقل» در محدوده آگاهی‌های تصدیقی ـ به عنوان دو مبنای مورد پذیرش حکیمان مسلمان ـ مستلزمِ ظهور دو مشکل درمورد پدیدارهای نایابی چون تجارب وحیانی است.
مشکلِ اول، مسئله بیان‌ناپذیری است؛ و مشکل دوم، تشخیص روش قابل اعتماد در داوری، نسبت‌به سرشت و آثار این‌گونه امور خارج از دسترس تجارب مشاع (درونی / بیرونی) می‌باشد.
درمورد مشکل دوم، یعنی روش داوری نسبت‌به پدیدارهایی چون «وحی»، چهار احتمال پیش‌روی ماست:
1. موضع تعلیق گرفتن و از هرگونه داوری طفره رفتن؛
2. سعی بر دستیابی به تجاربی این‌گونه؛ مشروط بر آنکه چنین امری ممکن باشد؛
3. از تمثیل و مدل‌سازی بهره‌گرفتن؛
4. رجوع به واجدانِ چنین تجاربی، یعنی انبیا؛ و اتخاذ موضعی درون‌دینی به‌جای منظر برون‌دینی.
کوشش ما در این مقاله ضمن توضیح معنای مدل، و تشریح مخاطراتِ معرفتی حاصل از به‌کارگیری مدل‌ها، تبیین این نکته است که تنها راه قابل اعتماد برای داوری درمورد امور تجربه‌گریزی چون وحی، روش چهارم می‌باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: اصالت حس، اصالت عقل، مدل، سرشت وحی، داوری. |
|
|
متن کامل [PDF 274 kb]
(896 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1397/7/25 | پذیرش: 1397/7/25 | انتشار: 1397/7/25 | انتشار الکترونیک: 1397/7/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
