|
مقایسه دو قاعده «بسیطالحقیقه» و «صرف‌الشیء» در اثبات مراتب توحید
|
فرهاد رحیم‌پور شهماروندی   1، عباس جوارشکیان ، سید مرتضی حسینی شاهرودی |
|
|
|
چکیده: (3111 مشاهده) |
هدف این مقاله اثبات مراتب توحید( ذاتی، صفاتی و افعالی) نیست بلکه نقش دو قاعده صرف‌الشیء و بسیطالحقیقه براساس مبانی فلسفی خود یعنی اصالت وجود و اصالت ماهیت در اثبات مراتب توحید است.در این نوشتار سعی شده است به روش تحلیلی و استدلالی، تفاوت دو قاعده صرف‌الشیء و بسیطالحقیقه در اثبات مراتب توحید از دو منظر اصالت وجود و اصالت ماهیت مورد بررسی قرار گیرد. فرضیه این است که مراتب توحید براساس قاعده «صرف‌الشیء» در صورت باور به اصالت ماهیت قابل اثبات نیستند؛ با کمک قاعده بسیطالحقیقه، که ناظر به اصالت وجود و اطلاق وجودی حق تعالی است، علاوه بر صرافت وجود حق، می‌توان بساطت او را اثبات کرد و غبار کثرت وجودی ناشی از نگرش اصالت ماهوی و تباین حقایق را در ساحت توحید ذاتی، توحید صفاتی و افعالی زدود و به اثبات وجود واحد حقیقی پرداخت. نیز اثبات نمود که نه‌تنها صفات و کمالات ماسوای او بلکه همه افعال و آثار موجودات انتساب حقیقی بدو داشته و همگی مراتب و تجلیات آن وجود واحد می‌باشند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: قاعده صرف‌الشیء، قاعده بسیطالحقیقه، توحید ذاتی، توحید صفاتی، توحید افعالی. |
|
|
متن کامل [PDF 260 kb]
(636 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1397/8/26 | پذیرش: 1397/8/26 | انتشار: 1397/8/26 | انتشار الکترونیک: 1397/8/26
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
