|
بررسی و نقد آرای سلفیه در معناشناسی صفات الهی
|
علی اله بداشتی   |
| دانشگاه قم |
|
|
چکیده: (1699 مشاهده) |
سلفیه در شناخت اسما و صفات الهی، روش عقلی را بی‌اعتبار می‌داند و فقط روش نقلی را مبنای معرفت خویش قرار داده است. در روش نقلی نیز به ظاهر‌گرایی در قرآن و سنت روی آورده است (بنگرید به: اله‌بداشتی، 1386: 71 ـ 41) ازاین‌رو در معناشناسی صفات الهی نتوانسته تصویر روشنی از صفات الهی به‌ویژه در صفات خبری مانند استوای خدا بر عرش، وجه داشتن، دست داشتن و ... ارائه نماید. در نتیجه، صفاتی زائد بر ذات را برای خدا اثبات کرده است، که این امر با توحید صفاتی و به تبع آن با توحید ذاتی به‌معنای بساطت ذات از هرگونه ترکیب، تعارض دارد. در این مختصر، ابتدا مسئله معناشناسی و سپس از این زاویه، مبانی و اصول سلفیه در صفات بررسی و نقد می‌شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: سلفیه، اسما الهی، صفات الهی، معناشناسی |
|
|
متن کامل [PDF 1104 kb]
(475 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/9/9 | پذیرش: 1398/9/9 | انتشار: 1398/9/9 | انتشار الکترونیک: 1398/9/9
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
