|
بررسی دلالت آیات میقات بر بداء
|
طاهر کریم زاده   1، رضاعلی شیرخدا2 ، ابراهیم نوئی3 |
1- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان. (نویسنده مسئول) taher.karimzadeh@gmail.com
2- دانشجوی کارشناسی ارشد مدرسی معارف اسلامی، گرایش مبانی نظری اسلام، دانشگاه شهید بهشتی. shirekhodareza@gmail.com
3- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه شهید بهشتی. e_noei@sbu.ac.ir |
|
|
چکیده: (190 مشاهده) |
| مفسران و متکلمان امامیه برای اثبات آموزه بداء به آیاتی از قرآن کریم، تمسّک جسته‌اند. از دیدگاه ایشان، برخی از آیات، بر امکان وقوعی بداء، برخی دیگر بر نکوهش مخالفین بداء و دسته سوم نیز بر وقوع بداء در امتهای پیشین دلالت دارند. از این میان، آیات دسته سوم، بیشترین ارزش استدلالی را دارند. از جمله آیات دسته سوم که مورد مناقشه موافقان و مخالفان قرار گرفته، آیات 142 اعراف و 51 بقره می باشد که به آیات میقات حضرت موسی× مشهور شده‌اند. مسئله پژوهش حاضر، بررسی دلالت یا عدم دلالت آیات میقات بر بداء و هدف از آن بررسی میزان و چگونگی دلالت این آیات بر اثبات بداء می باشد. به همین منظور، نظرات موافقان و مخالفان تفسیر بدائی از این آیات، به روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل تفاسیر بدائی و غیر بدائی و تأیید تفاسیر غیر بدائی براساس دلائل و شواهد ذکر شده در تحقیق نیز از جمله یافته های آن است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: بداء، آیات میقات، میقات حضرت موسی، مصادیق بداء، اراده الهی، علم خداوند، وعده خداوند. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1402/5/21 | پذیرش: 1402/7/29
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
