استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه تبریز، تبریز. a.ghadrdan@tabrizu.ac.ir
چکیده: (184 مشاهده)
یکی از مسائل مهم خداشناسی شناخت ذات باریتعالی است که در متون دینی از تفکر و تعقل در این زمینه منع شده است. این ممنوعیت سبب شده است سؤالاتی درباره فلسفه نهی و منع از خردورزی در ذات خدا ایجاد شود. مسئله این تحقیق بررسی تطبیقی فلسفه منع از خردورزی در ذات خدا در دو رویکرد عقلگرایانه و ظاهرگرایانه است. روش تحقیق در این پژوهشِ مسئلهمحور نظری است و به توسعه دادههای پیشینی میپردازد. اطلاعات موردنیاز این تحقیق از طریق مطالعه کتابخانهای و بهویژه در متون دینی و تحلیل عقلی اصطیاد شده است. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که فلسفههای معرفتی (دلیلگرایانه) که به ادراکناپذیری ذات خدا و محدودیت عقل در شناخت ذات خدا دلالت دارند و فلسفههای غیرمعرفتی (علتگرایانه) که از ایجاد مشکلات و پیامدهای ناگوار و اختصاص منع از تفکر به غیرمتخصصان حکایت دارند موجب شدهاند متون دینی به منع از تفکر در ذات الهی بپردازند.