|
نسبت علم و زیبایی در ذات باری (إلاهیات طولی سینوی)
|
زهرا کلهر   1، محمدباقر عباسی2 |
1- دانشجوی دکتری کلام و فلسفه اسلامی دانشکده إلاهیات دانشگاه شیراز. (نویسنده مسئول) zkalhor93@gmail.com
2- استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشکده إلاهیات و معارف اسلامی دانشگاه شیراز و مدرس معارف اسلامی mbabbasi@rose.shirazu.ac.ir |
|
|
چکیده: (417 مشاهده) |
زیبایی نزد ابن‌سینا همان وجود و کمال محض و علم از اوصاف و کمالات وجودی است. ذات باری با ادراک ذات زیبای خویش، مسرور به ذات و این عشق و ابتهاج، علت ماسوا می‌شود. نویسندگان این پژوهش با روش توصیفی ـ انتقادی و با رویکرد تحلیل زبانی و هرمنوتیک اصولیون شیعی، به دنبال یافتن پاسخی برای این مسئله‌اند که در إلاهیات سینوی دو صفت از اوصاف الهی یعنی علم و زیبایی چه نسبتی با یکدیگر و با ذات دارند و از سوی دیگر نسبت این دو چه تأثیری در خوانش ما از إلاهیات سینوی دارد. یافته های تحقیق نشان می دهد که ظاهر عبارات ابن‌سینا در تبیین کیفیت ارتباط اوصاف با ذات به ویژه در دو صفت مورد نظر یعنی علم واجب به زیبایی‌اش دارای تناقض است که جز از طریق قائل شدن به مراتب در ساحت واجب، قابل رفع و رجوع نیست. اما همین قائل شدن به مراتب، إلاهیات سینوی را به هستی‌شناسی عرفانی نزدیک می‌کند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: ابن‌سینا، علم واجب، زیبایی واجب، وحدت، إلاهیات سینوی، هستی‌شناسی عرفانی. |
|
|
متن کامل [PDF 248 kb]
(124 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام قدیم
دریافت: 1400/3/16 | پذیرش: 1401/7/12 | انتشار: 1401/12/6 | انتشار الکترونیک: 1401/12/6
|
|
|
|
|
|
